Droga Świętego Jakuba
Droga Św. Jakuba nazywana często także po hiszpańsku Camino de Santiago jest szlakiem pielgrzymkowym, który prowadzi do katedry w Santiago de Compostelaw Galicji w północno-zachodniej Hiszpanii. Katedra w Santiago de Compostela jest jedną z najważniejszych świątyń pielgrzymkowych, miejscem docelowym do grobu Świętego Jakuba Większego jednego z dwunastu apostołów, uczniów Jezusa Chrystusa.
Jakub Większy (Starszy) – zwany także Pielgrzymem lub Jakubemz Composteli, był rodzonym bratem świętego Jana, synem rybaka Zebedeusza. Matką jego była Salome, należąca do grona osób towarzyszących i posługujących Jezusowi. Po Zmartwychwstaniu i Wniebowstąpieniu został biskupem Jerozolimy. W czasie prześladowania przeciwko wyznawcom Chrystusa Jakub, jako pierwszy z Apostołów poniósł śmierć męczeńską, zginął ścięty mieczem. Gdy w VII wieku Palestynę opanowali Arabowie, relikwie św. Jakuba przeniesiono z Jerozolimy do Composteliw Hiszpanii (gdzie znajdują się do chwili obecnej). Po około 150 latach w I poł. IX w. Biskup Teodomir, prowadzony w sposób cudowny na pole spadających gwiazd odnalazł grób Świętego (dzisiaj jest to Santiago de Compostela), po tym wydarzeniu ówczesny król Hiszpanii Alfons II wraz z biskupem zorganizowali pierwszą pielgrzymkę do grobu Świętego. Na przełomie XII i XIII w. na tym miejscu wybudowano wspaniałą świątynię, która w średniowieczu i do obecnych czasów jest miejscem sławnych pielgrzymek całej Europy. Pielgrzymki do grobu apostoła byływ średniowieczu wielką manifestacją uczuć religijnych wielu doznało cudownych uzdrowień. Dzięki nim Hiszpanię zaczęto nazywać „krajem św. Jakuba”.
Charakter pielgrzymowania Drogą św. Jakuba jest inny od znanych w Polsce masowych pielgrzymek pieszych do Częstochowy czy Kalwarii. Każdy pielgrzym rozpoczyna swoje pielgrzymowanie od progu własnego kościoła parafialnego lub domu. Droga przeznaczona jest dla wędrowców indywidualnych lub małych grup, bez względu na wyznanie i narodowość. Pielgrzymując w ciszy, pątnicy doświadczająw drodze duchowej przemiany. Do ich dyspozycji są kościoły, kaplice, dogodne miejsca noclegowe w schroniskach dla pielgrzymów prowadzonych przez lokalne społeczności: parafie, Stowarzyszenia, schroniska młodzieżowe czy też przez osoby prywatne w gospodarstwach agroturystycznych. Każdy pielgrzym powinien zaopatrzyć się w kartę pielgrzyma, na podstawie, której otrzymać może dokument potwierdzający przebycie drogi tzw. Compostelę. Charakterystycznymi atrybutami pielgrzyma są: muszla św. Jakuba, laska, kapelusz, peleryna i zbiorniczek na wodę.
W ostatnich latach za sprawą polskiego papieża Jana Pawła II, (który był w Santiago de Compostela dwukrotnie), bardzo szybko odradza się popularność Camino, między innymi. W 1987 r. Szlak św. Jakuba został ogłoszony pierwszym Europejskim Szlakiem Kulturowym, a w 1993 r. został wpisany na listę Światowego dziedzictwa UNESCO. Rada Europy wystosowała apel do rządów państw, miasti organizacji pozarządowych o odtworzenie i utrzymywanie Dróg św. Jakuba. Apel spotkał się z doskonałym odzewem w Europie. Dziś, oprócz Hiszpanii, swoje szlaki Camino – których w średniowieczu było wiele – mają m. in. Portugalia (Camino Portuques), Francja (Camino Frances) i Niemcy (Jakobswege). Również w Polsce, trwają obecnie prace nad identyfikacją i odtworzeniem starych szlaków pątniczych. Dzień 25 lipca jest świętem ku czci Św. Jakuba. Jeżeli przypada w niedzielę, wtedy – na mocy tradycji – w Hiszpanii i Portugalii jest obchodzony tzw. “Święty Rok Jakubowy”. W średniowiecznej Hiszpanii i Francji, dla ochrony pielgrzymów, powstał “Zakon Rycerzy Świętego Jakuba”.
